អនាគតយ៉ាងណាប្រជាភូមិខ្ញុំ
ខ្ចីប្រាក់ដុលដុំដូរនំដូរបាយ
ប្រាក់តិចកើនច្រើនចំរើនចៅហ្វាយ
ដល់ខែដល់ថ្ងៃខ្វះបាយមានលុយ ។
ប្រជាអភ័ព្វលក់ទ្រព្យកេរ្តិ៍ញាតិ
កាន់តែចោលម្សៀតលក់ដីផ្លុំខ្លុយ
ស្រែស្រូវក៍អស់ប្រាក់លួសក៍ស្អុយ
បំណុលកើនក្រោយលើសប្រាក់ដែលមាន ។
ប្រជាលែងគិតលែងនឹកជាតិខ្មែរ
បំណុលរាល់ខែកើនឡើងដល់លាន
ប្រជាកើនខ្ជិលរិចរិលនឹងរៀន
បាត់អស់ព្យាយាមដេកសុីដូចជ្រូក ។
ភូមិអើយភូមិខ្ញុំភូមិខ្ញុំសប្បាយ
ឥឡូវប្រែក្លាយមនុស្សដេករដូក
ធ្វើការរកលុយមុខស្អុយគគោក
ធំតែខ្លួនឃ្លោកតែហាក់គ្មានន័យ ។
ស្រែស្រូវក៍អស់លក់លួសបំណុល
កើនធំផុសផុលបំណុលចៅហ្វាយ
បើកភ្នែកខ្វះលុយគិតឃើញតែខ្ចី
បំណុលរាល់ថ្ងៃថ្ងៃណាសងអស់ ?
ភូមិខ្ញុំភូមិទុក្ខថ្ងៃមុខម្តេចទៅ
ប្រជារស់នៅនឹងបាត់រាល់យស
នឹងសល់តែខ្លួនកូនព្រមទាំងឈ្មោះ
តើជាតិខ្មែររស់គួរពឹងអ្នកណា ?
និពន្ធដោយវេជ្ជបណ្ឌិត ញូង ភក្តី នៃមន្ទីរពេទ្យកុមារអង្គរ
No comments:
Post a Comment