ថ្ងៃលិចបាត់ទៅលិចទៅទាំងចិត្ត
សល់តែអតីតដិតដាមស្នាមថើប
នឹកក្លិននឹកខ្លួនរូបល្អគួរស្ញើប
ថ្ពាល់ដែលបងថើបឃ្លាតទាំងអាល័យ ។
ថ្ងៃលិចបាត់ហើយបាត់ក្នើយបេះដូង
រញ្ជួយញ័រទ្រូងពេលឃ្លាតឆ្ងាយស្រី
ជីវិតរស់នៅហាក់រស់គ្មានន័យ
មើលមកលោកីបាត់អស់ទីពឹង ។
ថ្ងៃលិចបាត់ហើយឃ្លាតហើយមាសបង
រៀមរស់សៅហ្មងអោបទុក្ខយ៉ាងរឹង
លាក់ក្នុងដួងចិត្តជ្រៅគ្មានអ្នកដឹង
ចង់ប្រាប់ព្រលឹងតែគ្មានឱកាស ។
ថ្ងៃលិចបាត់មែនតែស្នេហ៍មិនសូន្យ
បារម្មណ៍មាសស្ងួនចិត្តមិនដែលផ្លាស់
ទោះឃ្លាតឆ្ងាយពិតតែចិត្តមានៈ
ចង់ប្រាប់អូនណាស់ឱកាសមិនមាន ។
ថ្ងៃលិចនាំយកយកសុខសល់ព្រួយ
នាំរំដួលមួយអោយព្រាត់សុខសាន្ត
អោយបេះដូងនេះលោតទាំងខកប្រាណ
មើលថ្ពាល់ភួងផានគេថែជំនួស ៕
និពន្ធដោយវេជ្ជបណ្ឌិត ញូង ភក្តី នៃមន្ទីរពេទ្យកុមារអង្គរ
No comments:
Post a Comment